Tysiąc twarzy Krzysia w artystycznej aranżacji stylizowanych na plakaty Andy’ego Warhola. Kontrastowe kolory w stylu pop-art zabierają nas w lata 60-te, w których to właśnie puszka zupy była dziełem sztuki. Wizerunek Krzysztofa Szufli powielony pod każdym kątem staje się nie tylko protestem przeciw elitarności sztuki, ale także jest antytezą manier mediów społecznościowych. Przeciw epoce sztucznych, przesadnie doskonałych, wybieranych z wielokrotnych podejść do zdjęcia i koloryzowanych filtrami tożsamości kreowanych w mediach społecznościowych przez influencerów czy youtuberów.